Bijenkorf Actually

Vijf december, het heerlijk avondje mag beginnen als ik vanuit mijn werk even naar de Bijenkorf ga, om voor 5 minuten in de huid te kruipen van Sinterklaas. Tegen de verwachtingen in, toch iets halen voor in de schoen van Fröbl, want wij doen er eigenlijk niets aan. Pakjesavond vind pas medio december plaats, op de middenstreep tussen Sinterklaas en Kerstmis.

Wij vieren het dan samen met de buurtjes en dobbelen er dan vrolijk op los, in de hoop met een leuk cadeau naar huis te gaan.

Dus stond ik even na de klok van 6 in de Bijenkorf van Eindhoven en bleek al snel niet de enigste klant te zijn. Direct op mijn doel af, een kleine stand aan de zijkant met producten van l'Occitane, wat ik wilde hebben had ik ook snel gevonden en toen overviel mij een soort onzekerheid, "Is dit het wel juiste.? "

Even ruiken leek mij de juiste oplossing maar alle flesjes in de omgeving van mijn doel hadden mini-openingen, buiten mijn fles. Tas op de lege toonbank en voorzichtig de dop opendraaien, het zou net iets voor mij op de inhoud op mijn jas te laten belanden. Achter de toonbank dook een man in pak op, die iets pakte bij de balie en weer verdween. Even later was hij terug en ik vroeg hem of hij de dop open kon krijgen. Natuurlijk werkte de dop toen plotseling wel mee. 

Mijn verkoper was keurig in een blauw pak, compleet met gilet en stropdas. Terwijl ik afrekende vroeg hij ik of een Privilege Member ben en ik heb het hem 2 keer laten herhalen voordat ik begreep wat hij überhaupt bedoelde. Hij deed de fles in een soort doorzichtig verpakkingspapier, toen ik vroeg of hij het ook in kon pakken als cadeau. Hij verdween even en kwam terug met het Bijenkorf Sinterklaaspapier en begon in te pakken. Voerde een gesprek en deed het inpakken tegelijkertijd. Ik sloeg mijn verkoper eerlijk gezegd een beetje gade want hij was, bij nader inzien, wel erg goed gekleed. Het pak was duidelijk eerder een kostuum, met een stropdas van blauw en goud erin, een keurig gilet met zwarte knopen, een mooi, leek wel gouden horloge en ook een  goudkleurig kettinkje. Kortom een representatief uiterlijk. En ja, hij was ook wel leuk om te zien. 

Hij was bijna klaar met inpakken en ging toen op zoek naar iets anders en trok een aantal laden open. Het was duidelijk dat dit niet zijn werkplek was. Ik kreeg een Love Actually moment, als je begrijpt wat ik daarmee bedoel. Je weet wel, die scene met Rowan Atkinson als verkoper en de koper die een sieraad voor zijn vriendin koopt. Niet dat mijn verkoper er een heel theater van maakte maar het was wel duidelijk dat hij niet vaak achter deze balie stond. Er dook een verkoopster rechts van hem op, die aanbood het werk van hem over te nemen hetgeen hij vriendelijk afsloeg. Er kwam een serie linten te voorschijn en hij begon het cadeau van linten  te voorzien. 

Ik vroeg hem van welke afdeling hij eigenlijk was en ik vermoedde dat het waarschijnlijk de maatpakken of in die trant moest zijn. Hij vroeg lachend of het zo duidelijk was, dat hij deze balie niet de zijne was. Hij antwoordde vervolgens langzaam dat het moeilijk uit te leggen was. Ondertussen verdween mijn cadeau in een tasje en ook die tas kreeg weer een lintje er omheen. Het werd een echt Bijenkorf cadeau...
Mijn verkoper bekende kleur en gaf aan dat hij de directeur van deze Bijenkorf is! Ik dacht dat ik verkeerd verstond maar nee, het was meneer Regeer in hoogst eigen persoon, Het verklaarde in ieder geval wel zijn mooie pak. Stralend gaf hij mij het tasje en ik was weer mooie ervaring rijker.

Stond even later bij de banketafdeling mijn chocoladeletters af te rekenen en vertelde de verkoopster over mijn eerdere ervaring bij de parfumerie en dat haar directeur mij had geholpen. Zij geloofde mij duidelijk eerst niet totdat ik zijn naam noemde. Ze keek mij een beetje verbaasd aan, het kwam zo te horen niet zo vaak voor. Op mijn vraag of ze de letters of een daarvan kon inpakken, werd ik vrolijk naar de inpakservice verwezen. Schijnbaar pakt bij de Bijenkorf, alleen de directeur het zelf voor zijn klanten in. 😉










Reacties

Populaire posts